Mieczysław Mierzyński, urodzony 28 lipca 1905 roku w Białej Podlaskiej, był nie tylko nauczycielem, ale także aktywnym działaczem politycznym. Jego życie zawodowe i polityczne było związane z wojskiem, gdzie pełnił funkcję porucznika w Wojska Polskiego.
Mierzyński zmarł 23 lipca 1975 roku, pozostawiając po sobie ślad w historii swojej społeczności oraz kraju.
Życiorys
Mieczysław Mierzyński, urodzony w Białej Podlaskiej, miał ojca, który pracował jako kolejarz. W dniu 15 maja 1927 roku rozpoczął swoją karierę edukacyjną w Brześciu nad Bugiem, gdzie podjął pracę jako nauczyciel w szkole powszechnej. W Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii w Zaleszczykach służył w armii, a do wybuchu II wojny światowej nieprzerwanie działał w edukacji. W trakcie konfliktu zbrojnego walczył z Niemcami w swoim rodzinnym Brześciu oraz uczestniczył w heroicznych wydarzeniach powstania warszawskiego.
Po wojnie kontynuował naukę, kończąc studia na Uniwersytecie Warszawskim, a równocześnie kształcąc się pod okiem profesora Grzegorza Orłowa w Studium Operowym, gdzie uczył się śpiewu. Jego debiut operowy miał miejsce 23 maja 1938 roku, kiedy wystąpił w roli Jontka w Halce Stanisława Moniuszki w Operze Warszawskiej.
W latach międzywojennych Mierzyński intensywnie rozwijał swoje talenty estradowe w Warszawskim Towarzystwie Muzycznym oraz w chórach, które były pod kierownictwem Wacława Lachmana i Piotra Maszyńskiego. Po wojnie, w styczniu 1945 roku, pełnił rolę nauczyciela w Gimnazjum i Liceum w Boernerowie niedaleko Warszawy, gdzie prowadził zajęcia z fizyki i chemii.
W dniu 26 marca 1945 roku Mierzyński został zmobilizowany do 2 Armii Wojska Polskiego i służył w 38 pułku piechoty 11 Dywizji Piechoty. Po zakończeniu działań wojennych przeniesiono go do Gubina, gdzie objął stanowisko zastępcy komendanta wojennego miasta. Następnie, zajmując się organizacją szkoły podoficerskiej w Lubsku, zdemobilizowano go we wrześniu 1945 roku.
Mieczysław Mierzyński przeprowadził się do Gubina i zorganizował Państwowe Gimnazjum i Liceum, gdzie uczył fizyki, chemii oraz śpiewu, zyskując znaczne uznanie w środowisku lokalnym. Do 31 grudnia 1950 roku aktywnie uczestniczył w życiu społecznym i kulturowym Gubina, przyczyniając się do rozwoju muzyki i teatru, a jego występy przyniosły miastu chwałę. W okresie od stycznia do kwietnia 1951 roku pełnił rolę wizytatora szkół średnich ogólnokształcących w województwie zielonogórskim, a następnie objął stanowisko kierownika sekcji fizyki w Wojewódzkim Ośrodku Doskonalenia Kadr Oświatowych.
Od 1 września 1959 roku do 31 sierpnia 1970 roku Mierzyński pracował na Wydziale Fizyki Studium N nauczycielskiego w Zielonej Górze jako kierownik oraz wykładowca, a łączył tę działalność z wykładami na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
W 1945 roku Miecysław Mierzyński stał się członkiem Stronnictwa Demokratycznego, gdzie pełnił wiele znaczących funkcji, w tym prezesa PK w Gubinie czy przewodniczącego MK SD w Nowej Soli. W okresie od 1955 do 1966 roku był przewodniczącym WK SD w Zielonej Górze oraz członkiem CK SD.
Jego działalność społeczna i edukacyjna obejmowała również ważne funkcje w organizacjach związkowych oraz radach narodowych. W 1946 roku był współzałożycielem i wiceprezesem Zarządu Powiatowego Związku Osadników Wojskowych, członkiem Prezydium Oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego w Gubinie oraz wiceprezesem Zarządu Okręgu ZNP przez trzy kadencje, a także radnym WRN w latach 1955-1965. W Zielonej Górze był znany jako członek Komisji Oświaty oraz przewodniczący Komisji Historycznej Zarządu Wojewódzkiego ZBoWiD do 1967 roku, a także prezes Lubuskiego Towarzystwa Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego.
Po przejściu na emeryturę 1 września 1970 roku, Mierzyński pozostał w pamięci wielu swoich uczniów jako wychowawca kilku pokoleń, a jego zaangażowanie w edukację oraz działalność społeczną przyniosło mu trwały szacunek wśród lokalnej społeczności.
Ordery i odznaczenia
Mieczysław Mierzyński, znacząca postać w historii Polski, został uhonorowany wieloma odznaczeniami, które podkreślają jego zasługi i osiągnięcia na różnych polach. Poniżej przedstawiamy listę wyróżnień, które otrzymał:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Order Krzyża Grunwaldu,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Medal 10-lecia Polski Ludowej,
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945,
- Medal „Za udział w walkach o Berlin”,
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego,
- Złota i Srebrna Odznaka „Zasłużony Popularyzator Wiedzy TWP”,
- Złota Odznaka ZNP,
- Odznaka „Zasłużony Obywatel Ziemi Nowosolskiej”,
- Odznaka „Za zasługi w rozwoju województwa zielonogórskiego”,
- Odznaka XXV-lecia Stronnictwa Demokratycznego,
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”.
Przypisy
- Zespół Szkół Ogólnokształcących w Gubinie – Historia i patron [dostęp 12.04.2014 r.]
- Szczegóła 1984, s. 137.
- Szczegóła 1984, s. 136.
- Szczegóła 1984, s. 135.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Krzysztof Oksiuta | Wojciech Romaniuk | Krzysztof Iwaniuk | Wojciech Wierzejski | Paweł Korol | Dariusz Stefaniuk | Stefan Konarski | Jan Nowak (urzędnik) | Joanna Wicha | Apolinary Hartglas | Andrzej Konieczny | Emilian Radomiński | Renata Durda | Stanisław Iwanicki | Józef Bek | Adam Abramowicz (polityk)Oceń: Mieczysław Mierzyński