Józef Bek

---

Początki

Józef Bek spędził w Warszawie znaczną część swojego życia, gdzie zyskał szacunek jako wyróżniający się prawnik. W ramach swoich aktywności zaangażował się w ruch robotniczy, zakładając Związek Robotników Polskich, który miał na celu wsparcie i organizację pracowników.

Jego działalność w tajnych organizacjach niepodległościowych jednak nie pozostała bez konsekwencji. Bek został skazany na więzienie z powodu swoich działań, co zmusiło go do podjęcia decyzji o ucieczce. Chcąc uniknąć represji, zdecydował się porzucić Warszawę. Ostatecznie osiedlił się w Galicji, w zaborze austriackim, gdzie represje względem Polaków były znacznie łagodniejsze aniżeli w zaborze rosyjskim.

Działalność w Galicji

Józef Bek osiedlił się w Limanowej, gdzie aktywnie angażował się w działalność na rzecz lokalnego samorządu.

W 1899 roku objął stanowisko sekretarza Rady Powiatowej, co zaowocowało licznymi inicjatywami na rzecz społeczności lokalnej.

W 1900 roku, wspólnie z żoną Bronisławą, założył powiatowe koło Towarzystwa Szkół Ludowych, które miało na celu rozwój edukacji. W ramach jego działalności powstało 11 bibliotek, w tym jedna z nich to obecna Biblioteka Miejska w Limanowej.

Bek był również orędownikiem nowoczesnych metod gospodarowania i organizował Kółka Rolnicze oraz kursy oświatowe. Jego zaangażowanie obejmowało także organizację odczytów oraz uroczystości patriotycznych, co sprawiło, że jego wkład w rozwój Limanowszczyzny jest nie do przecenienia.

W 1905 roku dołączył do Ligi Narodowej, a od 1907 zasiadał w Komitecie Głównym Stowarzyszenia Demokratycznego Narodowego (SDN). W 1914 roku zaangażował się w ruch legionowy, co stanowiło kolejny etap jego aktywności społecznej.

Życie w niepodległej II RP

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Józef Bek, po dwudziestu latach spędzonych w Limanowej, wrócił wraz z rodziną do Warszawy. W latach 1919–1920 pełnił funkcję wiceministra spraw wewnętrznych. W tym czasie aktywnie publikował prace dotyczące samorządu terytorialnego oraz zasiadał na stanowisku prezesa Związku Powiatów RP. Ponadto, założył oraz redagował pismo o nazwie „Samorząd Terytorialny”. Pozostawał oddanym sympatykiem „wolnościowego socjalizmu” Edwarda Abramowskiego aż do swojej śmierci. Od roku 1919 był także członkiem Trybunału Stanu.

Józef Bek spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 220-5-29.

Pisownia nazwiska

Józef Bek podjął decyzję o usunięciu litery c z pisowni swojego nazwiska. Ta zmiana wywołała wiele spekulacji i teorii dotyczących jej motywacji. Jedna z tych teorii sugeruje, że jego celem było spolszczenie pisowni, co mogło złagodzić obce brzmienie nazwiska i bardziej przemawiać do polskiego kontekstu kulturowego.

Druga teoria mówi o bardziej pragmatycznym podejściu. Uważa się, że Bek mógł chcieć utrudnić władzom carskim poszukiwania jego osoby. Taka strategia mogła być próbą uniknięcia konsekwencji wynikających z jego działalności na rzecz niepodległościowa, co z całą pewnością miało duże znaczenie w czasach, kiedy takie działania były surowo karane przez władze zaborcze.

Ordery i odznaczenia

Józef Bek był uhonorowany wieloma prestiżowymi nagrodami, które odzwierciedlają jego wkład w budowanie niepodległej Polski. Oto lista jego orderów i odznaczeń:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 30 kwietnia 1927 roku,
• Krzyż Niepodległości, nadany 24 października 1931 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, otrzymany 9 listopada 1931 roku.

---

Oceń: Józef Bek

---