Emilian Radomiński

---

Życiorys

Emilian Radomiński, wspólnie z ojcem Jakubem Radomińskim, aktywnie uczestniczył w powstaniu styczniowym w 1863 roku. Jego zaangażowanie w walkę przeciwko caratowi oraz działania mające na celu przeciwdziałanie wprowadzeniu prawosławia, doprowadziły do prześladowania go oraz osadzenia w więzieniu w Cytadeli Warszawskiej. Po pewnym czasie został zesłany na Syberię, gdzie spędził sześć lat w trudnych warunkach katordy.

W czasach zaboru rosyjskiego, Emilian, we współpracy z jednym z mieszkańców Białej Podlaskiej, zrealizował ważną misję. W cerkwi unickiej w Białej Podlaskiej, pod posadzką, ukrył trumnę z relikwiami błogosławionego Jozafata Kuncewicza, który był patronem uczestników powstania styczniowego. Rosjanie intensywnie poszukiwali tych szczątków, gdyż obawiali się kanonizacji błogosławionego. W roku 1915, Radomiński ujawnił miejsce, gdzie trumna została schowana.

Ostateczne przeniesienie szczątków Jozafata miało miejsce 10 lipca 1915 roku. Relikwie, umieszczone w nowej trumnie, zostały przeniesione do kościoła św. Antoniego, a następnie, w asyście procesyjnej, przewiezione na dworzec i przez Warszawę do Wiednia, gdzie nastąpiła ich kanonizacja.

Emilian Radomiński otrzymał zaszczytny list i medal Pro Ecclesia et Pontifice od papieża Piusa XI w 1927 roku, co stanowiło potwierdzenie jego zasług. W tym samym roku został uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi przez prezydenta RP Ignacego Mościckiego, który docenił jego wkład w obronę polskiej wiary i tradycji.

Zmarł 6 sierpnia 1927 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w Białej Podlaskiej. Jego praprawnukiem jest Marian Szołucha.

---

Oceń: Emilian Radomiński

---