Zygmunt Popławski, ur. 24 grudnia 1912 roku w Białej Podlaskiej, to postać, która zapisała się w historii jako odważny podpułkownik pilot Wojska Polskiego. Jego życie, pełne przeżyć i heroizmu, zakończyło się 8 stycznia 2009 roku w Dartmouth.
W trakcie swojej służby wojskowej, Zygmunt Popławski zdobył wyjątkowe uznanie, co potwierdza jego tytuł kawlera Virtuti Militari, jednego z najwyższych odznaczeń za męstwo na polu bitwy. Jego dokonania pozostają inspiracją dla wielu.
Życiorys
Zygmunt Popławski był synem Wacława i Aleksandry z domu Zalewska. Miał czwórkę rodzeństwa. Swoją edukację rozpoczął w Białej Podlaskiej, gdzie ukończył szkołę powszechną. Następnie kontynuował naukę w szkole zawodowej w Brześciu, którą zakończył w 1933 r. Po uzyskaniu kwalifikacji, pracował jako tokarz w Podlaskiej Wytwórni Samolotów. W tym czasie odbył również szkolenie z zakresu pilotażu w Lublinku.
W 1934 r. został powołany do odbycia służby wojskowej i trafił do 5. pułku lotniczego. Po ukończeniu szkoły lotniczej w Sadkowie, służył w eskadrze treningowej w ramach tego samego pułku. Następnie został przydzielony do 51. eskadry liniowej.
W sierpniu 1939 r. pełnił funkcję instruktora pilotażu w pułku. Po wybuchu II wojny światowej wziął udział w walkach jako członek 55. samodzielnej eskadry bombowej. Po zakończeniu działań wojennych udało mu się przedostać na teren Łotwy, gdzie został internowany. Zdołał uciec z obozu na początku października, a następnie przez port w Lipawie dotarł na Gotlandię. Po zatrzymaniu przez Szwedów, trafił do więzienia, gdzie postanowił podjąć głodówkę w ramach protestu.
Po pewnym czasie udało mu się ujść z rąk funkcjonariuszy i skontaktować z polską ambasadą w Sztokholmie. Wkrótce, przebywając przez Norwegię, przedostał się do Wielkiej Brytanii. Tam zgłosił się do służby w Polskich Siłach Powietrznych, otrzymując numer służbowy RAF P-1528. Po dotarciu do Anglii, przeszedł przeszkolenie na brytyjskim sprzęcie w bazach Eastchurch i Redhill, co pozwoliło mu zasiąść w dywizjonie 301.
W dniu 23 czerwca 1941 r., podczas powrotu z bombardowania Bremy, pełnił funkcję drugiego pilota w samolocie Wellington (R1026 GR-R), który uległ katastrofie w Kirklington. Niestety, dwóch członków załogi zginęło w wyniku wypadku, a Popławski doznał poważnych obrażeń, co wymusiło hospitalizację w brytyjskim szpitalu, jak również w Polskim Szpitalu w Perth.
Pomimo swoich obrażeń, brał udział w obchodach Święta Lotnictwa Polskiego 16 lipca 1941 r. na stacji RAF Swinderby. Generał Władysław Sikorski promował Zygmunta Popławskiego, który leżał na noszach, na stopień podporucznika, a także przyznał mu Krzyż Srebrny Virtuti Militari. Po tych wydarzeniach, wrócił do aktywnego latania bojowego.
W 1943 r. Popławski, w stopniu porucznika-pilota, został przydzielony do dywizjonu 304, gdzie pełnił rolę adiutanta. W ramach tego dywizjonu wykonał kolejne 20 lotów bojowych, latając nad takimi miastami jak Bremen, Rostock, Hamburg, Osnabrück, Cherbourg, Brest oraz Bologne. W roku 1945 powrócił do swojego macierzystego dywizjonu 301, a następnie został ponownie przeniesiony do dywizjonu 304, gdzie zakończył swoją służbę w stopniu kapitana.
Po wojnie, Popławski pozostał w Wielkiej Brytanii. W 1948 r. wyemigrował do Kanady, zamieszkując Hamilton, jednak w 1987 r. powrócił do Anglii. W 2003 r. przeniósł się do Dartmouth. Zmarł 8 stycznia 2009 roku w Domu Opieki św. Wincentego i został pochowany na Mount Olivet Cemetery w Halifax.
Życie prywatne
W 1937 roku Zygmunt Popławski zawarł związek małżeński z Jadwigą, która nosiła nazwisko Linkiel. Para ta doczekała się syna, któremu nadano imię Zygmunt. Natomiast 28 listopada 1944 roku Popławski po raz drugi powiedział „tak”, tym razem wybierając Sylvię Mitchell na swoją małżonkę. Z tego małżeństwa przyszedł na świat dwóch synów, Marian oraz Andrzej.
Ordery i odznaczenia
Za swoją zasłużoną służbę, Zygmunt Popławski otrzymał szereg odznaczeń, które są świadectwem jego odwagi oraz poświęcenia.
- Krzyż Srebrny Virtuti Militari nr 9105,
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie,
- Medal Lotniczy – czterokrotnie,
- Polowa Odznaka Pilota,
- Odznaka za Rany i Kontuzje,
- Distinguished Flying Cross.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Henryk Rakowski | Władysław Ryżko | Stanisław Tessaro | Ryszard Demczuk | Marian SucharzewskiOceń: Zygmunt Popławski