Mieczysław Prawdomów Wyrzykowski, urodzony w 1820 roku w Białej Podlaskiej, był znaną postacią w historii polskiej adwokatury. Jego życie zakończyło się 27 listopada 1878 roku w Warszawie, gdzie pozostawił ślad jako prawnik i adwokat. Był również osobą, która doświadczyła zsyłki, co dobitnie świadczy o trudnych czasach, w jakich przyszło mu żyć.
Wyrzykowski jest często wspominany w kontekście swojej działalności prawnej oraz jako osoba, która nie tylko broniła praw innych, ale także stała się ofiarą politycznych prześladowań. Jego historia jest przykładem na to, jak silne mogą być powiązania między osobistym życiem a szerszymi wydarzeniami historycznymi.
Życiorys
W prawdziwie interesujący sposób opisywane są losy Prawdomówi Wyrzykowskiego, który przyszedł na świat w rodzinie z klasy średniej. Był on synem Marcina oraz Franciszki z Maleszewskich. Swój rozwój edukacyjny rozpoczął w powszechnej szkole w Białej, a w roku 1834 przeniósł się jako uczeń do jednego z warszawskich gimnazjów. Po ukończeniu nauki, Wyrzykowski zarabiał na życie, udzielając prywatnych lekcji.
Jego działalność społeczna była związana z organizacją spiskową Świętokrzyżców, którą kierował Gustaw Ehrenberg. Była to filia Stowarzyszenia Ludu Polskiego. W 1838 roku, wskutek zatrzymania Jana Krzywickiego, który był członkiem tej samej organizacji, doszło do dekonspiracji. Wyrzykowski, jako współlokator Krzywickiego, również został aresztowany i osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej.
W trakcie dochodzenia, swoją zeznaniami przyczynił się do aresztowania innych członków organizacji. Proces, który miał miejsce w maju 1839 roku, zakończył się dla niego łagodnie – pomimo że sąd polowy ustalił, że nigdy nie był członkiem spisku, skazany został za wykonywanie poleceń kierownictwa oraz za rozpowszechnianie ulotek. Otrzymał wyrok skazujący na zesłanie na Syberię, zatwierdzony przez namiestnika Iwana Paskiewicza. Wyrzykowski opuścił Warszawę 5 czerwca 1839 roku.
Okres przymusowego pobytu na Syberii wykorzystał najprawdopodobniej na studiowanie prawa, co zaowocowało po jego powrocie do Warszawy w drugiej połowie lat 50. XIX wieku otwarciem kancelarii adwokackiej. Wyrzykowski zyskał uznanie jako patron trybunału cywilnego, a w późniejszym czasie zdobył tytuł mecenasa, co uprawniało go do występowania w sprawach przed Departamentem Rządzącego Senatu.
Jego nazwisko ponownie znalazło się w centrum uwagi carskiej policji po wybuchu powstania styczniowego w 1863 roku, kiedy to przez trzy miesiące był więziony w Cytadeli Warszawskiej. Po zwolnieniu pozostawał pod stałą obserwacją przez pewien czas.
Wyrzykowski był ekspertem w sprawach dotyczących ziemi, w tym zagadnień serwitutowych. Jego wystąpienia w sądzie charakteryzowały się obecnością ludowych przysłów, co przyczyniło się do jego reputacji jako niezrównanego facecjonisty, znającego się na rzeczy. Cieszył się uznaniem wśród warszawskiej inteligencji, regularnie bywał na wieczorach literackich organizowanych przez pisarkę Marię Ilnicką.
Wyrzykowski dwukrotnie wkroczył na ścieżkę małżeńską. Jego pierwsza żona, Helena Wierzbicka, poślubiona na zesłaniu, zmarła w styczniu 1852 roku w Tomsku. Później ponownie ożenił się z Marią Salomeą Witanowską, córką Michała i Anny z Sokołowskich. Ceremonia ślubna miała miejsce 25 kwietnia 1861 roku w Warszawie. Niestety, Maria Wyrzykowska zmarła 3 sierpnia 1896 roku.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Barbara Maciejczyk | Jankiel Wiernik | Karol Okrasa | Ryszard Izbicki | Jan Dąbrowski (prawnik) | Bianka ZalewskaOceń: Prawdomów Wyrzykowski