George Bridgetower


George Augustus Polgreen Bridgetower, urodzony 11 października 1778 roku w Białej Książęcej (dzisiejsza Biała Podlaska), to postać, która z pewnością zasługuje na uwagę miłośników muzyki klasycznej. Jako brytyjski wirtuoz skrzypiec i kompozytor, mówiący swoimi utworami o bogatych wpływach kulturowych, odegrał istotną rolę w muzyce swojego czasu. Jego korzenie sięgają karaibsko-niemieckiego pochodzenia, co dodaje dodatkowy wymiar do jego twórczości i historii życia.

Bridgetower zmarł 29 lutego 1860 roku w Londynie, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii muzyki klasycznej. Jego wieloletnia kariera oraz niezwykłe umiejętności przyczyniły się do kształtowania się wielu aspektów koncertowania na skrzypcach i kompozycji w XIX wieku.

Życiorys

John Frederick Bridgetower, ojciec utalentowanego skrzypka, prawdopodobnie miał korzenie karaibskie, być może z Barbadosu, a jego matka pochodziła ze Szwabii. Oboje rodzice byli służącymi, a sam George przyszedł na świat w 1778 roku w Białej Książęcej, gdzie jego ojciec był wówczas na służbie u księcia Hieronima Wincentego Radziwiłła. W 1779 roku John Bridgetower przeszedł do służby u księcia Esterházyego, patriarchy Josepha Haydna, od którego młody George miał okazję uczyć się muzyki.

Już jako dziecko wykazywał niezwykłe zdolności muzyczne; w 1789 roku dał szereg udanych koncertów w takich miastach jak Paryż, Londyn, Bath oraz Bristol. W 1791 roku zainteresował się nim brytyjski następca tronu, znany później jako Jerzy IV Hanowerski, który objął patronatem jego dalszą edukację muzyczną. Od 1795 roku George osiedlił się na stałe w Londynie, gdzie kontynuował naukę pod okiem takich mistrzów, jak François-Hippolyte Barthélémon (dyrektor Covent Garden Theatre), Ivan Jarnović oraz Thomas Attwood (organista katedry św. Pawła i nauczyciel w Królewskiej Akademii Muzycznej).

Do końca XVIII wieku wziął udział w około pięćdziesięciu koncertach w londyńskich teatrach, takich jak Covent Garden, Drury Lane czy Haymarket. Został także zatrudniony przez przyszłego króla w jego orkiestrach w Brighton oraz Londynie.

W 1802 roku Bridgetower wyjechał do Drezna, aby odwiedzić swoją matkę i brata. W następnym roku wystąpił w Wiedniu obok Ludwiga van Beethovena, wzbudzając duże uznanie u austriackiego kompozytora, który zadedykował mu Sonatę skrzypcową nr 9 A-dur (op. 47). To dzieło miało swoją premierę 24 maja 1803 roku w wiedeńskim teatrze Augarten, gdzie Beethoven grał na fortepianie, a Bridgetower na skrzypcach. Niestety, szybko doszło do konfliktu między muzykami, a Beethoven postanowił zmienić dedykację utworu na Rodolphe’a Kreutzer, przez co utwór znany jest dziś jako „Kreutzerowska”. Według niektórych wersji, konflikt ten miał związek z obrazeniem przez Bridgetowera przyjaciółek Beethovena.

Po niej Bridgetower powrócił do Londynu, kontynuując swoją karierę muzyczną oraz nauczanie. 4 października 1807 roku został przyjęty do Królewskiego Stowarzyszenia Muzyków, a w czerwcu 1811 roku uzyskał tytuł Bachelor of Music w Trinity Hall. Występował z orkiestrą Królewskiego Towarzystwa Filharmonicznego. W 1816 roku ożenił się z Mary Leech Leeke. Poza tym, często podróżował, zwłaszcza do Włoch, gdzie mieszkała jego córka.

George Bridgetower zmarł w 1860 roku w Peckham, położonym w południowej części Londynu, pozostawiając po sobie majątek w wysokości 1000 funtów, które zapisał siostrze zmarłej żony. Jego ciało spoczywa na cmentarzu w Kensal Green, a dom, w którym żył do śmierci, został zburzony w 1970 roku.

Wśród jego autorskich kompozycji znajdują się Diatonica amonica na fortepian, opublikowane w 1812 roku w Londynie, oraz Henry: A voice na głos średni i fortepian. Lista jego dzieł można odnaleźć w Black Music Research Journal, Vol. 10, Nr 2, Fall 1990, w artykule autorstwa Dominique-René de Lerma.

Postać Bridgetowera została uwieczniona w krótkometrażowym filmie „A Mullato Song” z 1996 roku, w którym rolę dorosłego odtwarzał Everton Nelson, a dzieciństwo przedstawiał Cole Mejas. Pojawia się także w filmie „Wieczna miłość” z 1994 roku. W 2009 roku Rita Dove, zdobywczyni nagrody Pulitzera, opublikowała książkę zatytułowaną „Sonata Mulattica”.


Oceń: George Bridgetower

Średnia ocena:4.89 Liczba ocen:13