Dominik Hieronim Radziwiłł

Dominik Hieronim był synem Hieronima Wincentego oraz księżniczki niemieckiej Zofii Doroty Fryderyki Thurn-Taxis. Jego zaangażowanie w wolnomularstwo potwierdzało jego kontakt z elitami intelektualnymi i politycznymi tamtych czasów. Jako XI ordynat na Nieświeżu i Ołyce oraz pułkownik wojsk polskich, zarządzał licznymi majątkami, w tym Birżami, Dubinkami, Słuckiem i Kopylem, a także był VIII panem na Białej.

Po śmierci ojca, opiekę nad nim sprawował stryj Karol, a następnie Adam Czartoryski, który przejął odpowiedzialność po śmierci stryja w 1790 roku. Dominik odziedziczył znaczący majątek stryja Karola, a w 1804 roku został szambelanem cara Aleksandra, osiedlając się w Nieświeżu. Miasto pod jego rządami przeżyło odbudowę oraz rozbudowę, a jego pasją były konie, co zaowocowało wzniesieniem luksusowych stajen wykończonych marmurami, gobelinami i zwierciadłami.

W 1807 roku poślubił Izabelę Mniszchówną, jednakże ich wspólne życie nie trwało długo. Ostatecznie zamieszkał w Warszawie w swoim pałacu (obecnie Pałac Prezydencki), gdzie w 1809 roku ożenił się z Teofilą Starzeńską po wcześniejszych rozwodach obu małżonków. Jego kariera wojskowa nabrała tempa w 1810 roku, kiedy to wstąpił do armii Księstwa Warszawskiego jako pułkownik i dowódca 8 Pułku Ułanów. Niestety, car, pod pretekstem niespłacania kredytu, zajął mu majątki leżące w zaborze rosyjskim.

W czerwcu 1812 roku wkroczył z Napoleonem do Wilna i brał udział w moskiewskiej wyprawie cesarza. Jego odwaga w czasie bitwy pod Smoleńskiem została nagrodzona Legią Honorową, a za wyróżniającą się dzielność w roku 1811 Dominik Hieronim został odznaczony Orderem Świętego Huberta. W październiku tego samego roku awansował na majora 1 Pułku Szwoleżerów-Lansjerów Gwardii Cesarskiej, a jego uczestnictwo w bitwie pod Lipskiem odzwierciedlało jego zaangażowanie w wydarzenia tamtych czasów.